اشکامو هدیه میکنم به جاده ی جداییمون
به التماس آخرم،دو واژه ی نرو...بمون
اشکامو هدیه میکنم به رفتنت بدون من
به تلخیه این واقعه،حادثه ی جدا شدن
اشکامو هدیه میکنم به قاب عکس رو به روم
قطره به قطره میچکم تا بشکنه بغض تو گلوم
حس میکنم بی اختیار،این همه عکس و یادگار
حریف رفتنت نشن...میری به رسمه روزگار
اشکامو هدیه میکنم به این ترانه،این صدا
به اینکه تو اول راه قصه رسید به انتها
حس میکنم بی اختیار،این همه عکس و یادگار
حریف رفتنت نشن،میری...
میری به رسمه روزگار...
نظرات شما عزیزان: